Sofia (2019)

Sofia blijkt hoogzwanger te zijn zonder dat ze het zelf in de gaten heeft. Ze is echter niet getrouwd en dat is in Marokko een groot probleem. Het ziekenhuis eist dat de vader zich binnen 24 uur komt melden.

Dit familiedrama van de Belgisch-Marokkaanse filmmaakster Meryem Benm’Barek stelt een alledaags probleem aan de orde: in Marokko worden dagelijks 150 baby’s buiten het huwelijk geboren. Dat kan zowel de vader als de moeder op gevangenisstraf komen te staan. Stiekem zwanger worden is een stuk eenvoudiger dan stiekem bevallen, zoals de twintigjarige Sofia (Maha Alemi, r.) merkt. Sofia woont nog bij haar ouders thuis in Casablanca, waar ze tijdens een familiedinertje ineens heftige buikpijn krijgt. Haar nicht Lena (Sarah Perles) brengt haar snel naar het ziekenhuis, waar blijkt dat Sofia zwanger is en op het punt staat te bevallen. Ze kan echter pas geholpen worden als de vader zich meldt, iets wat wettelijk verplicht is. Sofia en Lena rijden daarop naar het huis van Omar (Hamza Khafif), een jongeman met een woeste krullenbol, die met zijn moeder in een armoedige buurt woont en volgens Lena de vader van het kind is.

Familie-eer
Naast de strikte wetgeving op het gebied van buitenechtelijke seks stelt regisseuse Benm’Barek in haar eerste speelfilm ook de sociale kloof in Marokko aan de orde. Sofia komt uit een keurige middenklassefamilie, maar haar nicht Lena heeft een welvarende Franse vader, spreekt goed Frans, is universitair geschoold en heeft veel modernere opvattingen. Omar daarentegen heeft geen vader meer, heeft geen baan en weinig perspectief in het leven. Normaal gesproken zou Sofia nog niet in zijn buurt mogen komen, maar ja, nu is er een baby. Sofia’s ouders zien dan ook maar één uitweg om de familie-eer te redden. ‘Sofia’ is een aangrijpende film die relevant is en een wereld toont die hier minder bekend is. Het verhaal kent enkele verrassende plotwendingen, maar blijft constant geloofwaardig. Het script won in 2018 dan ook de Screenplay Prize in Cannes.