Vijftig jaar nadat Teach-In het Eurovisie Songfestival won met ‘Dinge-dong’ is het liedjesfestijn flink veranderd. Niet alleen ten goede, vindt radiopresentator en Songfestivalkenner Hijlco Span: ‘Het evenwicht is zoek.’
‘Ding-a-dong every hour, when you pick a flower...’ De Engelstalige versie van het vrolijke ‘Dinge-dong’ klonk in 1975 door heel Europa nadat Teach-In voor Nederland had gezegevierd op het Eurovisie Songfestival. Tegen die tijd had het festival zich al flink ontwikkeld: het ingetogen karakter van het begin, in de jaren 50, was verdwenen, maar de uitbundige extravagante acts lagen nog ver in de toekomst. “De omslag kwam in 1999, toen het orkest werd afgeschaft,” aldus Hijlco Span, Songfestivalkenner en presentator van het radioprogramma Volgspot. “Elektronische invloeden in de muziek waren in opkomst en dat ging niet altijd samen met het orkest. Producers zeiden: ‘We kunnen de liedjes niet het geluid meegeven wat we willen laten horen.’ Daarom moest het orkest het veld ruimen, iets wat ik persoonlijk nog steeds jammer vind, omdat het cachet gaf aan het optreden.”
Televoting
“Het verdwijnen van het orkest was ingrijpend”, vindt Span. “Doordat de deelnemers nu wél hun eigen geluid konden bepalen, konden zij ook hun act groter maken. En dat was interessant, met name omdat er het jaar daarvoor televoting was ingevoerd. Voortaan velde niet alleen de vakjury een oordeel, maar ook de kijker, via telefoon of sms. Om die voor zich te winnen kwamen veel deelnemers met opvallende acts: een gek dansje, rare jurk, bijzonder decorstuk of een andere gimmick. Alles om jezelf in de kijker te spelen bij de kijker en dat is nu nog steeds zo. Dat leidt weleens af van het liedje: ik herinner me een inzending waarbij de zangeres drukker was met het rennen door het decor dan met zingen. Daardoor viel dat nummer in het niet, terwijl het best een leuk liedje was, gezongen door een dame met een prima stem.”
Evenwicht zoek
Span benadrukt dat hij niets tegen televoting heeft: “Dat het publiek mag meestemmen is goed, want het zorgt voor meer betrokkenheid. Vroeger kreeg het volk ook weleens een soort rol toebedeeld – dan mochten mensen tijdens voorrondes bijvoorbeeld rozen in vazen zetten of was er dertig man opgetrommeld om bij de opnamen te zijn – maar in feite had de kijker geen enkele stem. Wat ik wel een zorgelijke ontwikkeling vind, is dat de vakjury sinds een paar jaar niet meer mag meestemmen in de halve finale. Dat mogen alleen de televoters, zij bepalen dus wie doorgaan naar de grote finale. Daardoor is het evenwicht zoek, want het merendeel van die stemmers kiest toch voor de excentriekere acts. Dat betekent dat de meneer of mevrouw die zonder opsmuk een mooi liedje zingt vaak het onderspit delft.
Het hele interview leest u in de gids van week 20. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt eenvoudig abonnee worden door te klikken op het kopje 'word abonnee' bovenaan deze pagina.
