Arthur the King (2024)

Een groot deel van deze film is waargebeurd en gebaseerd op een boek van de Zweedse duursporter Mikael Lindnord. Die deed aan adventure race, een teamsport waarbij honderden kilometers moeten worden afgelegd door te rennen, fietsen en kajakken. Ondertussen is het ook zaak om de snelste route te vinden door onbekend terrein. Dat levert een spannend begin op met Mikael (Mark Wahlberg) en zijn team- genoten die een stuk van hun mountainbikeroute afsnijden. Er gaat iets mis als ze via een kabel de overkant van een ravijn willen bereiken.

Emotieloos
Helaas hebben we daarmee ook meteen het hoogtepunt van de film genoemd. De gevaarlijke route en vervolgens barre tocht door de modder geven ‘Arthur the King’ een hoog ‘Kamp Van Koningsbrugge’-gehalte. Niet opgeven, doorgaan! Toch leven we veel minder mee met deze vier duursporters dan met de deelnemers aan dat tv-programma. Ze komen nooit tot leven en daardoor kan het de kijker weinig schelen dat ze verdwalen of ineens een steile rotswand op hun pad vinden. Ook hun ontmoeting met de zwerfhond die ze Arthur the King dopen, zal alleen de allergrootste hondenliefhebbers doen opveren. Waar Lassie in zijn films de redder in nood was, voegt deze zwerver vrijwel niets toe. De viervoeter is weliswaar volhardend in de manier waarop hij bij het team blijft, maar dat is het dan ook wel. De band tussen dier en mens blijft emotieloos en als de makers aan het einde steeds nadrukkelijker een beroep doen op de traanklieren, gaat de film zelfs tegenstaan.