Whale nation (2023)
Walvissen zijn de grootste wezens op aarde. Hun tong heeft het formaat van een olifant en ze hebben aderen waar een mens doorheen kan zwemmen. Deze natuurdocumentaire toont het wonderbaarlijke leven van de drijvende kolossen.
Walvis: een rare naam voor dieren die geen vissen zijn en hun hele leven in zee leven. Toch ligt er aan het begin van deze documentaire een walvis op het strand. Gedurende de film zien we pogingen van omstanders om het gestrande dier nat te houden. Maar het grootste deel van de tijd zien we zijn soortgenoten daar waar ze horen: in de zee.
Luchtbellen
De rustige commentaarstem van Tom Waes neemt ons mee naar de wonderbaarlijke wereld van walvissen. De film zit vol prachtige beelden van de mysterieuze wezens. Bij- voorbeeld die in het poolgebied waar ze zwemmen tussen ijsbrokken die door de snelheid van de walvissen op ze af lijken te vliegen. Of die waarin te zien is dat ze luchtbellen in perfecte cirkels blazen om een soort visnet te maken waarin ze kreeftjes en krill vangen. Naast die beelden zit de documentaire vol weetjes. Dat de potvis zijn ribben samendrukt om de immense druk op grote dieptes te weerstaan. En dat ze daar in het donker hun bek fluorescerend laten worden om prooien te lokken.
1.000 kilometer
Door de meeslepende muziek en het typische walvissen- gezang dat 1.000 kilometer verderop kan worden gehoord, kan de film eveneens meditatief werken. Ook de scène waarin walvissen ondersteboven door besneeuwde gebergtes zweven werkt rust- gevend. Dit is trucage van de makers, maar op de een of andere manier past het bij deze prachtige dieren die nooit mogen uitsterven. Gelukkig bereikt aan het slot de gestrande walvis weer het zilte nat. Want walvissen horen in zee en niet op de wal.
Walvis: een rare naam voor dieren die geen vissen zijn en hun hele leven in zee leven. Toch ligt er aan het begin van deze documentaire een walvis op het strand. Gedurende de film zien we pogingen van omstanders om het gestrande dier nat te houden. Maar het grootste deel van de tijd zien we zijn soortgenoten daar waar ze horen: in de zee.
Luchtbellen
De rustige commentaarstem van Tom Waes neemt ons mee naar de wonderbaarlijke wereld van walvissen. De film zit vol prachtige beelden van de mysterieuze wezens. Bij- voorbeeld die in het poolgebied waar ze zwemmen tussen ijsbrokken die door de snelheid van de walvissen op ze af lijken te vliegen. Of die waarin te zien is dat ze luchtbellen in perfecte cirkels blazen om een soort visnet te maken waarin ze kreeftjes en krill vangen. Naast die beelden zit de documentaire vol weetjes. Dat de potvis zijn ribben samendrukt om de immense druk op grote dieptes te weerstaan. En dat ze daar in het donker hun bek fluorescerend laten worden om prooien te lokken.
1.000 kilometer
Door de meeslepende muziek en het typische walvissen- gezang dat 1.000 kilometer verderop kan worden gehoord, kan de film eveneens meditatief werken. Ook de scène waarin walvissen ondersteboven door besneeuwde gebergtes zweven werkt rust- gevend. Dit is trucage van de makers, maar op de een of andere manier past het bij deze prachtige dieren die nooit mogen uitsterven. Gelukkig bereikt aan het slot de gestrande walvis weer het zilte nat. Want walvissen horen in zee en niet op de wal.
Vandaag op TV
-
20:00 | RTL 7
-
20:00 | Paramount
-
20:00 | RTL 8