Blackbird (2020)

Roger Michell, de regisseur van ‘Notting Hill’ en ‘My cousin Rachel’, waagt zich aan een remake van een Deens familiedrama. Een zieke vrouw roept haar familie bijeen voor een bijzonder afscheidsweekend.

De Deense tweevoudig Gouden Palm-winnaar Bille August (‘Pelle de veroveraar’ en ‘The best intentions’) maakte in 2014 het familiedrama ‘Stille hjerte’, bij ons bekend als ‘Silent heart’. In Hollywood houden ze niet van ondertitels, dus het was wachten op een Amerikaanse remake. Die is er nu van de hand van Roger Michell, die dezelfde scenarioschrijver Christian Torpe en een sterrencast inschakelde om het Deense voorbeeld min of meer te kopiëren. Lily (Susan Sarandon) en Paul (Sam Neill) spelen een echtpaar op leeftijd in een fraai huis. Lily heeft een ongeneeslijke ziekte onder de leden en is fysiek kwetsbaar. Het stel heeft hun huisvriendin Liz (Lindsay Duncan) en hun beide dochters Jennifer
(Kate Winslet) en Anna (Mia Wasikowska) met hun partners uitgenodigd voor een gezamenlijk weekend om afscheid te nemen. Lily wil uit het leven stappen voordat ze verder aftakelt.

Bekend concept
Zo’n familieweekend levert zoals verwacht een film op vol uiteenlopende karakters, gezamenlijke maaltijden, semi-filosofisch geklets, oplaaiende emoties, opgerakelde conflicten en evenzoveel verzoeningen. Met andere woorden: het concept is bekend, waar is de verrassing? En hoewel de acteurs erin slagen om de film tot aanvaardbaar kijkvoer te maken, blijft het echte vuurwerk uit. Jennifer en Anna vechten een zusterstrijd uit zonder hun messen te slijpen, Paul is zo sympathiek en gedienstig dat hij bijna onzichtbaar wordt en Liz is slechts aanwezig voor een kleine plottwist. Toch zitten er zeker ook leuke momenten in de film. Zo wordt al in het najaar de kerstboom opgetuigd, om Lily die sfeer nog eens te laten beleven, en krijgt kleinzoon Jonathan wijze lessen van zijn oma. De voorspelbaarheid van het geheel echter helpt helaas niet alleen Lily, maar de hele film voortijdig om zeep.