El Reino (2019)

Deze eigenzinnige kinderfilm over eenzaamheid en familiebanden viel al in de prijzen op filmfestivals in Berlijn en Tsjechië.

Het is geen toeval dat ‘El reino’ nu uitkomt. De Spaanse politiek is al geruime tijd doortrokken van corruptie. In juni 2018 viel dan eindelijk het doek voor toenmalig premier Rajoy van de Partido Popular, toen zijn regering door een motie van wantrouwen ten val kwam. Rodrigo Sorogoyen, de filmmaker die vorig jaar nog indruk maakte met ‘Que dios nos perdone’, schreef opnieuw samen met Isabel Pena een knap scenario. Hoofdpersoon in ‘El reino’ is de gevierde regionale politicus Manuel López Vidal (een betoverende rol van Antonio de la Torre), die zich net als de rest van de partijtop diep in dubieuze zaakjes heeft gestoken. Door zijn bijna-gepensioneerde baas Frías wordt hij voorbereid op overname van diens machtige positie. Dan breekt een corruptieschandaal los rond Manuels collega en goede vriend Paco (Nacho Fresneda). Ontkennen, klein houden en bewijs vernietigen is de geijkte reactie.

Partijpolitiek
Op een luxe jacht vieren Manuel, zijn vrouw Inés (Monica López), Paco en andere politici vieren het goede leven op kosten van de gemeenschap, in de overtuiging dat alles met een sisser zal aflopen. Wanneer er vervolgens een compromitterende geluidsopname van Manuel opduikt, besluit de partijtop hem te slachtofferen om de partij te redden. Manuel is echter niet iemand die snel de handdoek in de ring gooit. Hij bezweert partijleidster Ceballos dat hij de hele partij zal meesleuren als hij wordt geofferd. Met behulp van zijn advocaat gaat hij op onderzoek uit om bewijsmateriaal te verzamelen. Regisseur Sorogoyen gunt de kijker weinig rust. Snelle dialogen, talrijke personages en complexe onderlinge verhoudingen vragen de volle aandacht. De aanvankelijke mist klaart echter langzaam op, waarna de structuur en de opgave voor Manuel duidelijk wordt. Het laatste halfuur wordt flink spannend, al is de snelwegscène erg ongeloofwaardig