Elvis & Nixon (2016)

De film ‘Elvis & Nixon’ speelt zich af in de tijd dat Amerika zowel een koning als een president had: Elvis – The King – Presley en president Richard Nixon.
De twee grootheden hadden een legen-darische ontmoeting op 21 december 1970.

Het is een bijzonder, waargebeurd verhaal: The King of rock and roll maakte zich zorgen over de verloedering van de Amerikaanse jeugd. De manier waarop hij kon helpen, zo meende hij, was door een undercoveragent bij de FBI te worden. Hij krabbelde zijn wens op een handgeschreven briefje aan de president. Nixon was verbijsterd over het bizarre verzoek, maar zijn pr-mensen wisten hem te overtuigen dat het goede publiciteit zou zijn om Elvis te ontmoeten, al was het maar om Nixons ouderwetse imago op te poetsen.

Kalme King
Het gegeven leent zich voor een vet aangezette komedie, maar dat is ‘Elvis & Nixon’ nou juist niet. Het is een grappige film, maar niet een die op de lach wordt gespeeld. De humor zit hem puur in het absurde van de situatie. De acteurs zetten hun personages ook niet overdreven aan. Kevin Spacey is prima als brombeer Nixon (de acteur heeft met zijn rol in ‘House of cards’ natuurlijk al ervaring met het spelen van een presidentieel figuur), maar de echte ster is Michael Shannon als Elvis Presley.

Innerlijke Elvis
Shannon lijkt qua uiterlijk totaal niet op de echte Elvis, maar door het exact kopiëren van diens manier van lopen, praten, bewegen en kijken, wórdt de acteur hem wel. Hij zet een rustige, introverte Elvis neer, en blijft zo verre van de clichégebaartjes, oneliners en de opgetrokken ‘Uh-huh’-bovenlip. Het is een verademing om eens een andere kant van Elvis te zien. Hij is rustig, welbespraakt, gul en liefdevol naar zijn vrienden en familie toe.

Fascinerend
De apotheose van de film is uiteindelijk dé ontmoeting. Elvis lapt de vele protocollen van het Witte Huis aan zijn laars. Hij drinkt de cola en eet de M&M’s die er beide exclusief voor Nixon stonden. Elvis laat zijn karate-bewegingen zien aan de president en geeft hem een pistool cadeau. Nixon kijkt eerst verrast, dan geamuseerd en vervolgens gefascineerd toe. Eigenlijk net zoals wij naar deze fijne film kijken.