Het is de week van de halve finales van het Eurovisie Songfestival. Kenners én fans Cornald Maas en Aran Bade werpen hun blik op wat komen gaat.
Wat kunnen we verwachten in Bazel?
Cornald: “Ingetogenheid is niet het thema van deze editie. Er is vrij veel spektakel. Meerdere landen zoeken hun heil in acts die heel expressief en dwingend zijn. Het publiek krijgt in die zin weinig rust. Ook zetten de deelnemers erg in op visueel spektakel. Omdat er zoveel heftigs op toneel verschijnt, kan het zomaar zijn dat een klein liedje weet te betoveren.”
Aran: “Dit songfestival zijn zaken als eigenwaarde, wortels, tradities en identiteit belangrijke thema’s. Opvallend veel landen zingen in hun eigen taal. De liedjes zijn een heel mooie mix. Ballads, zoals Frankrijk met ‘Maman’, staan gebroederlijk naast feestnummers. Zo stuurt Zweden drie jongens met een nummer over de sauna. Dat gaat nu al als een lopend vuurtje door Europa.”
Cornald: “Ik zie inderdaad ook veel diversiteit. Luxemburg heeft een vrolijk niets-aan-de-handliedje, terwijl er zelden een donkerder nummer dan dat van Litouwen naar het festival is gegaan.”
Waaraan moet een goed songfestivallied voldoen?
Aran: “Het moet ‘hoorklaar’ zijn. Dat mensen gelijk denken: O ja, dit is een leuk liedje, dit wil ik vaker horen. Dat blijft de basis. Het gaat erom dat de kijker een liedje hoort dat een eigen geluid heeft. In 2021 had niemand verwacht dat de Italiaanse rockband Måneskin zou winnen. Hun ‘Zitti e buoni’ was loeihard, maar wel een hartstikke goed nummer. Dan zie je maar weer dat authenticiteit, een eigen sound, overeind blijft en opvalt.”
Cornald: “Vroeger was er het vooroordeel dat Engelstalige liedjes het beter zouden doen, want ‘dat begrijpt iedereen’. De werkelijkheid leert dat mensen een nummer niet precies hoeven te snappen, als ze het maar vóélen. Dus uiteindelijk moeten artiesten de kijker en de juryleden zien te raken.”
Aran: “Duncan Laurence deed ook helemaal zijn eigen ding met ‘Arcade’. Het was meteen interessant en catchy. Er is er geen pasklare rekensom voor het schrijven van zo’n songfestivalhit. Het kan een rocknummer zijn of een ballad. Als mensen het maar in één keer begrijpen.”
Wat vind je van ‘onze’ Claude en zijn ‘C’est la vie’?
Cornald: “In deze barre tijden is zijn verbindende verhaal – een les van zijn moeder om vooral het positieve te zien –een prachtig visitekaartje voor Nederland.”
Aran: “Het is een onderscheidende popsong die echt blijft hangen. Dat vind ik heel goed gedaan. Claude heeft op zijn 21e al vocaal de kracht en de ervaring om het lied en de boodschap over te brengen.”
Cornald: “Claude zal in drie minuten goed voor het voetlicht moeten brengen wat de werkelijke betekenis van het nummer is. De aankleding is dus belangrijk. We zijn meer dan ooit visueel ingesteld, dus is het belangrijk om de boodschap op een treffende manier te verbeelden, want de act vertelt mede het verhaal. Als mensen het niet snappen, gaan ze er ook niet op stemmen.”
Het hele interview leest u in de gids van week 19. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt eenvoudig abonnee worden door te klikken op het kopje 'word abonnee' bovenaan deze pagina.
